Η ΕΝΟΤΗΤΑ, Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

{5 σημειώσεις}

Τούτο το ζήτημα  όμως πρέπει να ιδωθεί υπό το φως της Ιεράς Παράδοσης και, ειδικότερα, της παρακαταθήκης της πατερικής θεολογίας. 

Το βαθύς λάθος, κατά την ταπεινή μου γνώμη ως Ορθόδοξος Χριστιανός, των εκάστοτε Πατριαρχών και Ιεραρχών εν γένει που σήμερα δρα "οικουμενικά" είναι το εξής: «πιστεύουν» βαθιά ότι η ενότητα, η οικουμενικότητα, η καθολικότητα και η αποστολικότητα της Εκκλησίας είναι ζητήματα που μπορούν να διαπραγματευθούν και να διαχειριστούν ως ιστορικο-πολιτικά ζητήματα/υποθέσεις της εκάστης προσωρινής ιεραρχίας. Και τονίζω το ότι έχουν πέσει στην παγίδα να πιστεύουν ότι μπορούν να διαχειριστούν «τα μυστήρια» ως υποθέσεις της ιεραρχίας. 

Έχουν εκ των προτέρων υποκύψει στις αιρέσεις της ίδιας Δυτικής Εκκλησίας, και τρόπον τινά στην μεγάλη παπική αίρεση του αλάθητου. Και το πρόβλημα εδώ τίθεται θεολογικά και με απλό τρόπο: Δεν πρόκειται κατ’ αρχάς και κατ’ ουσίαν η ενότητα, η οικουμενικότητα, η καθολικότητα και η αποστολικότητα για τίποτα άλλο παρά μόνον για μυστήρια και δόγματα της Εκκλησίας, τα οποία βιώνονται από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ως Σώμα Χριστού και όχι ως μία σωματειακή κυβέρνηση των Ιεραρχών επί του λαού του Θεού. Και τα δόγματα βιώνονται μονάχα μυστικά και εσχατολογικά, ακούγοντας στη ζωή μας τους παλμούς του Χριστού της καρδιάς και όχι με τους θορυβώδεις ρυθμούς των κοσμικών αιτημάτων. 

Τα δόγματα της Εκκλησίας δεν μπορούν, όσο καλοπροαίρετα και αν θελήσει ο άνθρωπος να τα πραγματευθεί εξωτερικά, και να πει συγχρόνως ότι με αυτό τον τρόπο οι Χριστιανοί θα ενωθούν, επειδή ένα τερατογραφειογρατικό συμβούλιο, μία ομάδα Ιεραρχών και μία ακαδημαϊκή συντροφιά απαιτούν την ένωση της χριστιανοσύνης. 

Καμία διπλωματική επιχείρηση, καμία διομολογιακή συνεργασία μεταξύ Προκαθημένων που δεν προκύπτουν από τα σπλάχνα του θρησκευόμενου και πιστού και μετανοούντος λαού, όχι ως απλό αίτημα, αλλά ως δοξολογική προσφορά του ίδιου του λαού του Θεού προς τον Τριαδικό Θεό, μπορεί να θεραπεύει τις πολλαπλές πληγές που έχουν υποφέρει τους Χριστιανούς επί αιώνες.